Na de euforie...

OK, dat is dan exploratie: na twee putten en wat meander na de -1300m werd het te smal en sifon-achtig. Ca. -1340m is ons huidige dieptepunt en de vraag is of we daar deze expeditie nog voorbij gaan geraken. Nu ja, dat brengt ons toch rond plek 20 op de huidige wereldranglijst. Aangezien de tocht rare dingen deed op -1100m, ter hoogte van een meander, werd maar besloten tot daar te desequiperen. Enkele dagen geleden hebben Manuela en ik ons dan geamuseerd met het maken van een looplijn in die meander (die dieper is dan de gemiddelde Belgische grot). We moesten nog geen 10m overbruggen om op een "plateauke" te geraken waar we een beter overzicht van de situatie hoopten te krijgen, maar als je met karton zit waar je de ankerpunten moet in vast maken, is dat wel een dag-opgave... Met dank aan de Ryobi voor de vele spitgaten en aan dat ene stalagmietje dat me hielp een valfactor groter dan 1 te vermijden! Maar helaas... de meander liep uiteindelijk nog 20m verder en de tocht verdween een paar tientallen meter boven ons hoofd. Zou een klim de moeite zijn of was er elders nog een vervolg te vinden? David D.R.