zaterdag, maart 29, 2014
vrijdag, juli 16, 2010
Tour de Picos
Dinsdag 13-07: geklommen, gedaald, gestruikeld, geschoven en gezweet tot aan Bulnes.
En tussen enkele zweetdruppels door passeerden we één van de bekenste klimrotsen van het Picos gebergte de Naranjo de Bulnes.
Echt één van de mooiste canyons van de Picos!
Donderdag 15-07: Na het zware verjaardagsfeest van Florian (gevolg, uitgeslapen tot 11uur) Gestart met de wandeling vanuit Cain. Vermoedelijk was de moeheid op onze gezichten af te lezen, want we werden spontaan opgepikt door een vriendelijke Spanjaard. Gedropt in Cordiñanes waar we onze wandeling voortzetten tot op een alpenweide ter hoogte van de boveningang van de Cornisa. (1000 meter gestegen!)
Vrijdag 16-07: Gedaald tot in Fuenté Dé waar we onze 5 daags trainingstocht beeindigen. Met als resultaat beenspieren die dikker zijn dan de gemiddelde kitzak!
Laat de portages maar komen!!!
vrijdag, mei 21, 2010
Retrospectieve
Labels: expeditie, Picos de Europa, Sistema de la Cornisa, Spanje, Spekul, Torca Magali
dinsdag, januari 12, 2010
Slotsom
Teruggekomen in Hanoi werden sommige lokale handelaren ietsje rijker dankzij ons kapitalisme. Al vraag ik me af hoe ze nog uberhaupt winst kunnen maken. De gekookte schildpad zal me trouwens nog wel een tijdje bij blijven.
zaterdag, januari 02, 2010
Laatste week is ingezet
't Was ergens tijd, dat dagje rustig aan. Niet met een kater als excuus. Gewoon even een dag niet ondergronds in tegenstelling tot de ander dagen. Van een efficiente expeditie gesproken.
Vorige week, in Tua Chua, was het precies zoals in Groundhog Day: opstaan, om 7h ontbijt, jeep richting zelfde grot(systeem?) en 's avonds topogegevens ingeven en gaan slapen. Zalig grotten daar. Momenteel noemt die Promised Cave. Omdat er precies al jaren geleden een paar keer(vruchteloos) gepoogd werd de perte of resurgentie te vinden. Laat staan een zij-ingang. Die ruim anderhalve km lang is en bijna 100m diep. Touw, rivier, zwemmen, klauteren, kruipen. Alles is er. Stop op sifon stroomop en -afwaarts. De resurgentie sifonneert na bijna 800m. Met een gelijkaardig uitzicht (veel concreties, diep water), op ca. 50m. Iemand zin in een duik om de verbinding echt te bevestigen? Of een oppervlaktetopo om te weten hoe dicht de grotten echt van elkaar liggen?
En dan was er de perte. A la Bramabiau maar met waterval van ruim 40m. Meest spectaculaire en mooiste ingang die ik al gezien heb. Maar misschien ben ik niet veel gewoon he. Een ondergronds aqualibi. Nog geen 250m ontwikkeling, ruim, vertikaal, maar toch vermoeiend. Met een tobagan waar het lawaai van het witschuimkolkend water nog erger is dan een startende F16. En waarboven je opposeert. Uitglijden is strikt verboden.
Dezer dagen zijn de grotten iets minder lang en doen we er soms meerdere op een dag. Of maar ene in combinatie met een uitgebreide fotosessie :-) Nu, na vandaag en dankzij wat permissions kan dat "minder lang" alweer achterhaald zijn.
Nog een paar dagen speleo en dan huiswaarts, na even Hanoi te hebben geplunderd uiteraard. Time goes fast...
vrijdag, januari 01, 2010
De 100 zijn ruim binnen!
We keerden enkele uren slaap later terug naar Ngoc Long waar we verder exploreerden en topografeerden in een mooie resurgentie die ik vorige editie met Nele ontdekte. Voorlopig einde na 490 meter en 70 topopunten op een grote put. De perte moet dus dringend bezien worden, we dromen van een traversee met touw doortrekken. Ambiance en mooie gezichten temidden van de Black Tay.
Vanavond veel data bijeengescharreld en we hebben zowaar ruim 9.5 kilometer bijeen gemeten deze editie wat betekent dat we nu ruim 100km Vietnamese ondergrond in kaart hebben gezet. Party time!! Toestemmingen en aanvragen waren deze keer problematisch; de gemeentegrenzen werden verlegd wegens het stuwmeer en in Quynh Nhai mochten we niet exploreren. Idem voor alle districten in ha giang behalve Yen Minh. Vandaag kwam het goede nieuws dat we ook in Dong Van mogen exploreren; Jan heeft enkele interessante punten gevonden, waar moren wellicht enkele ploegen zullen exploreren. Nog 3 dagen speleo te gaan, traditiegetrouw zullen we er tegen het einde aan nog een flinke lap op geven. Ik leg alvast een provisie aan in mijn grot-boekhouding en neem aan dat we met 13 kilometer naar huis komen. Zet de pronostiek maar op het clubbord.
De groeten, Vince