Chaosweek

Wat me na al die jaren opvalt: de expeditie is een zelfregulerend iets. Op voorhand 100 scenario´s bedenken over hoe het zal lopen en het zal wel scenario 101 zijn dat effectief gebeurt. Wie met wie ondergronds gaat en voor hoe lang is bvb zo´n onbeantwoordbare vraag. Laat staan dat we weten wie er voor hoe lang beschikbaar zal zijn. Dit jaar was er bvb van Arther de Australier geen spoor te bekennen en omwille van prive-redenen vertrok Vince iets vroeger (but he´ll be back!).

Om al een idee te geven wat er gebeurd is de vorige week (sorry voor de mede-deelnemers wanneer uw bijdrage minder in de verf wordt gezet):

Vrijdag 21/07: vertrek naar de Picos (Jan, Miriam, Vince, Wim, David, Marijke, Koen, Tom DD, Will)
Zaterdag 22/07: Elkaar zoeken in Potes. De kampeertoelating ontvangen van Silvino. Eten kopen. Iedereen sleurt zoveel mogelijk materiaal de berg op. Deel van het materiaal wordt verstopt in "den depot" (klein grotje op weg naar ons kamp).
Zondag 23/07: Miriam, Jan: installeren looplijn naar grotingang (400m koord!), de rest: portages. Aankomst Anja.
Maandag 24/07: Vince, Wim: equiperen tot -500m, installeren brewstop op -250m. De rest: portages.
Dinsdag 25/07: Anja, Marijke, Koen, Tom DD: in de grot tot max. -500m met 9 kitzakken en er terug uit; Will, Jan, David, Manuella: in de grot, equiperen tot -700m, 9+5 kitzakken meenemen, installeren bivak 1 en 2 op -700m
Woensdag 26/07: Equiperen tot -975m, installeren bivak 3 op -950m. Rest: portage, eten inkopen of luieren.
Donderdag 27/07: Exploratie en verhuizen bivak 2 tot -950m. Rest: luieren of portage (in de gietende regen).
Vrijdag 28/07: Will, Jan, David, Manuella: uit de grot; Wim J., Anja, Koen, Tom DD: in de grot met touw en eten.
Zaterdag 29/07: Anja, Wim: uit de grot; Koen, Tom DD: exploratie + installeren brewstop op ca. -1200m.
Zondag 30/07: Will, Marijke, Manuella, David: eten kopen in Potes. Rest: totaal geen idee: touw sleuren of luieren.

David D.R.

P.S. Luieren = Genieten van een WELVERDIENDE rustdag

Dragen, sleuren, zwoegen...

De Picos-expeditie is bij de Spekulozen "gekend" voor het vele draag-en sleurwerk. Een portage van "den depot" naar het kamp duurt gemiddeld 2.5h en van het kamp naar de grotingang gemiddeld 2h. Vaak onder een loden hitte. Op naakte kalkrots. Iedereen heeft dan wel zijn/haar part van de blessures: (heel) pijnlijke knieen, (zwaar) verbrand door de zon, blaren, sneetjes en wondjes allerhande, bloed plassen wegens te weinig water drinken (denken we toch), ...

Alleen al dat zwoegwerk schrikt redelijk wat mensen af. En dan spreken we nog niet eens over de grot zelf. Gemiddeld 4 dagen ondergronds. In een bijna 100% vochtigheid, bij een temperatuur van 2 graden Celcius en in de tocht... Met een massa putten om uit te jumaren en met een equipement dat goed hangt, maar dan toch net op een andere manier dan wat je gewoon bent bij diverse opleidingen of wanneer je bepaalde "klassiekers" doet. En vaak is het jumaren of afdalen in eenzaamheid. Te veel wachten op elkaar betekent kou krijgen en veel te traag vorderen.
4 dagen ondergronds betekent ook bivakkeren. Slaapzakken die je droog dient te houden. Voldoende eten meesleuren. Eten dat je na enkele dagen al beu gegeten bent. En dan moet je nog water zien te vinden. En moet je proberen zo weinig mogelijk grot (zand) op te eten!
Met heimwee denk ik ook terug aan alle andere grotten, waar ik maar met 1 of 2 kitzakken hoefde rond te sleuren...


David D.R.

Week 1

Eindelijk heb ik de mogelijkheid om iets te posten. Bij aankomst vorige zaterdag was het internetcaffee gesloten (pas rond 14.00h gaat die open) en de rest van de week concentreerde zich voor de helft op en voor de andere helft in de berg, zonder tijd om in Potes even op mijn gemak achter een scherm te kunnen zitten.

De expeditie dan. Sinds donderdag zijn we gestart met de exploratie. Jan en Will hebben al een stuk van de put afgedaald waar we vorig jaar waren gestopt, dus laat ons zeggen dat we nu rond -1230m zitten. Een hevig onweer buiten maakte dat de wind in de grot plots draaide, waardoor de twijfel rees of we wel in de goede richting zaten... Want als er nu 1 regel geldt in de Picos, is het wel: "volg de wind".

Morgen of overmorgen weten we wat Koen en Tom DD uitgespookt hebben in de Cornisa. Hopelijk loopt het nog een stukje dieper...


David D.R.

Persoonlijk speleomateriaal

Zeer tegen mijn gewoonte in, maar voor de Picos is het echt wel nodig een materiaallijst te maken. Ziehier de lijst van mijn gerief voor de ondergrond.

Rode texair (om niet in te zweten)
Groen onderpak (lekker warm)
Neopreensokken (ditto)
Geitenwollen sokken (om neopreensokken niet naar de knoppen te helpen, niets met folk te maken)
Ijzerwinkel: croll, leeflijn, gordel, rem, afdaler, pedaal, musko’s allerhande, borstharnas(gecontroleerd op grot-geschiktheid (scheuren in gordel, wielkes afdaler, randen croll, …))
Kniebeschermers (het zijn niet overal grote putten)
Laarzen (van het type dat niet scheurt na een dag gebruik)
Voetrem (poging 352458 om daar het nut van in te zien)
Helm (allez gij, zelfs voor een keikop)
Tikka (voor in het kamp en voor het jumaren)
Carbuurgerief (2 graden ondergronds is aan de frisse kant… en het licht is gewoon aangenamer… plus de meesten zijn er tegen, dus plezant om hen te ergeren)
FX LED of Stenlight (naargelang UPS mijn bestelling terugvindt)
Mes (touw doorsnijden, medespeleo uit zijn/haar lijden verlossen)
Fluit (nutteloos zolang we niet afdalen langs ouragan-watervallen)
Mini-kitzak (voor de 7 volgende items)
Herbruikbaar reddingsdeken (anders zit je te rillen van de kou wanneer je een kwartier moet wachten)
Veldfles met een bepaalde drank (aangenamer dan een lekkende platypus op je borstkas)
Energybar en/of nootjes (om tegen de klassieke klop onderweg te kunnen)
T-bloc (je weet nooit dat je je rem in een meander laat vallen)
Reserve dyneema en musko’s (indien je geen touw meer hebt en er is een P3 af te dalen ;-))
Mini-leatherman (voor loszittende vijzen enzo)
Papieren zakdoekjes (koude tocht = snotneus)
Uurwerk (om te zien hoe diep we zitten en om een stille wekker te hebben ‘s ochtends)
Stoffen handschoenen (warmte tijdens het eten)
Speleohandschoenen (om toch nog vel te hebben aan mijn handen na de expeditie)
Buff (nekwarmte)
Muts (de meeste warmte verliest men aan het hoofd)
Disco-T-Shirt (om te feesten of tegen de kou)
Equipeersleutel (was ik bijna vergeten, schijnt bruikbaar te zijn)
Voor in de bivak: contactlenzengerief, iets fleece-achtig, water- en luchtdichte zak

Om maar te zeggen dat er meer komt bij kijken dan bij een doorsnee Belgische grot. Een voor- en een nadeel zeker?

David D.R.

Deelnemers

In tegenstelling tot vorige jaren zijn er relatief weinig kleine negerkes afgevallen. Ziehier de deelnemerslijst (in alfabetische volgorde), met tussen haakjes het aantal Cornisa-expedities reeds achter de kiezen. En voor degene die van cijfers houden, heb ik het aantal weken opgeofferd verlof er ook maar bijgezet.

Anja C. (0)
Arther (0)
David D.R. (4 expedities – 10 weken)
Jan M. (5 expedities – 13 weken)
Katleen D. (0)
Koen M. (2 expedities – 6 weken)
Lieven D. (3 expedities – 9 weken)
Manuela V.B. (0)
Marijke M. (0)
Miriam P. (3 expedities – 3 weken)
Tom B. (1 expeditie – 3 weken)
Tom D.D. (0)
Vince C. (2 expedities – 3 weken)
Will M. (0)
Wim J. (5 expedities – 13 weken)

David D.R.

Waarom?

Slopend, veel portages, blessures allerhande, zwaar en hard. Dergelijke lieftallige beschrijvingen horen ook bij de Picos. Zou het enkel dergelijke SM ervaring zijn, zou ik er niet ieder jaar reikhalzend naar uitkijken.

Wat trekt me dan zo aan?

1. Exploreren in een -1000m. Met een potentieel dat doet dromen…
2. 3 weken kamperen in de bergen met een groep gelijkgezinden, in primitieve omstandigheden
3. Fantastische zonsondergangen in de Hoyo Grande
4. Sobaos cake en de lokale kaas
5. De fotografie-uitdaging
6. Het ondergronds toepassen van veel speleotechnieken… en het constant bijleren.
7. De ideale plek om nieuw materiaal uit te testen (en het ideale excuus om er te kopen)
8. De contrasten: genieten na afgezien te hebben van een portage, de zalige rust na de drukte van het dorp (tijdens het inkopen van eten).
9. De fysieke uitdaging.
10. De opwinding van het onbekende, van het “ik ben de eerste man op de maan”-gevoel.

David D.R.

Een korte voorgeschiedenis

Nog even en het is zover. Voor het zesde jaar op rij exploreren we met Spekul de Sima de la Cornisa in de Picos de Europa. Hoe verging het ons de vorige jaren?

2001: Op -350m wordt de pozo clandestino gevonden: een stabiele put, en dit in tegenstelling tot de put er vlak naast, waar een Franse expeditie een tiental jaar eerder was gestopt wegens “te gevaarlijk”.
2002: Exploratie tot -700m: diepste punt in de sala Negra. Installatie bivak op -500m.
2003: Vervolg zoeken tussen -500m en -700m. Uiteindelijk blijkt de pozo de la Mierda (what's in a name) op -500m toch verder te lopen, in tegenstelling tot wat gedacht werd een jaar eerder.
2004: Exploratie tot op -1140m. Verhuizen bivak naar -700m.
2005: Diepste punt van 2004 loopt niet verder, herexploratie vanaf -750m tot -1189m. Gestopt in een put waar we de bodem nog niet van hebben bereikt.

David D.R.