Ultima explo

Ok, nog effe een verslagje van de laatste exploratiedagen: Wim en Nele waren dus gestopt op een grote zaal. Koen en ik zijn de dag nadien afgedaald tot deze zaal, al vlug bleek dat de put waar ze eerder niet afkonden owv gebrek aan touw gemakkelijk geshunt kon worden door links de wand te volgen. Een beetje verder een ideale plek gevonden voor het bivak volgend jaar: voldoende vers water, schitterend wit strand, plek genoeg voor 30 man, ... Voor fotootjes van bivak "Hotel del Playa" zult ge nog echter tot volgend jaar moeten wachten. Na een kleine afklim (zo'n 3 meter) gestopt op grote, heldere sifon. Er was niet direkt een doorgang te zien voor duikers, dus heb ik maar geprobeerd de sifon te shunten door langs de blokken te traverseren en omhoog te klimmen. Uiteindelijk moeten stoppen op een te steile en modderige wand, doch zeker nog vervolg, maar tzal voor volgend jaar zijn, etriers en boormachine nodig (de linkerwand bestaat uit vaste rots, dit in tegenstelling tot de andere wanden die bestaan uit een samengekit mengsel van zand, rolkeien, modder en gigantische blokken). OK, dan maar verder zoeken. Ik vind nog een mogelijkheid om tussen de blokken af te dalen nabij de waterval, maar telkens weer komen we op hetzelfde nivieau op die vervloekte sifon, die bijna onder de hele zaal loopt. Ok, dan maar eens zien of we stroomopwaarts verder kunnen geraken.
Na 2 kleine afdalingen uiteindelijk op het niveau van de rivier geraakt, het grote lawaai bleek te komen van een plek waar de rivier zich tussen de blokken omlaag stort, iets verder stroomopwaarts hoor je er nog nauwelijks iets van. Ik zoek een weg tussen de blokken, terwijl Koen een gemakkelijkere toegang tot de rivier equipeerd. Na enkele afklimmen terug op het niveau van de rivier geraakt en na een versmalling opent zich een grote meander. Ik keer rap terug om Koen te halen en samen exploreren we hier verder. Her en der komen er riviertjes in onze grote rivier (in totaal zijn het er 5), zou dit misschien de collecteur van het systeem zijn? Ondanks de relatief kleine dimensies van de rivier (zo 1.2 a 1.5 m breed en zo'n 60 cm diep) heeft ze toch een serieus debiet. Het plafond is zo hoog dat het niet zichtbaar is met ons licht, de breedte van de meander is ongeveer 5 a 7 meter. We kunnen gemakkelijk stroomopwaarts vorderen via de zand en modderbanken aan de zijkant van de rivier. Slechts op 1 plek moet je even tussen wat blokken kruipen. Uiteindelijk horen we een grote waterval, na nog een tiental meter gevorderd te zijn krijgen we een 10 meter hoge waterval te zien die zich uit een zwart gat in de rechterwand omlaag stort. Erachter nog mogelijk vervolg te zien, doch hier is alle modder en zand weggespoeld en is het niveau van de rivier te diep om door te waden. Ik tracht dan langs de linkerwand voorbij de waterval te klimmen en kom op een klein zandstrandje, enkele meters verder buigt de rivier naar links en daalt het plafond tot het niveau van het water, kortweg: weer ne sifon. Op de terugweg nog alles opgemeten (340 meter). Daarna terug omhoog tot op bivak van -1250m. De dag nadien nog wat extra looplijntjes gehangen rond het moddergedeelte op -1200m en met de overschot van het equipeergerief terug omhoog tot -900m. Uiteindelijk vervoegen Jan en Silvino ons in het bivak. Silvino bleek wat moeite te hebben met jumaren, wss te lang uit roulatie geweest, gevolg: Koen en Silvino terug naar omhoog, ikke terug naar bivak van -1250. Dag nadien met Jan de putten wat nader bekeken, blijken nog enkele mogelijkheden te zijn, evenals in de droge modderhelling vlak voor het vettige stuk. Daarna met Jan de exploten van de vorige dag gaan bewonderen. Uiteindelijk ook nog modderige chatiere gevonden stroomopwaarts, bij gebrek aan materiaal putje niet meer afgedaald. Alles desequiperen en maffen op -900m. Pff, was ne zware dag. Dag nadien vervoegen ZHS en David ons op -700m, vroeg bed in, vroeg bed uit, verder desequiperen. Wim komt nog een handje toesteken vanaf de Mierda, nadat hij de ventilateur vergroot heeft tot aangename proporties. Ondertussen Silvino en Koen al een dagje buiten. Nog ne keer goed eten, maffen, inpakken en alles den berg afdragen. Gelukkig steken de pompiers die in september een tripje naar -900 willen maken een handje toe. Gewoonweg super die gasten, 9 uur rijden voor een portage te komen doen. 's avonds topo verder afgewerkt: totaal 220 meter gezakt (dus -1505m, wat ons op plaats 7 of 8 brengt, afhankelijk van de data voor ceki 2), eerst ff vieren bij Maximo, daarna nog verder vieren in Potes. In de vroege uurtjes uiteindelijk toch op weg naar België geraakt. Deze expeditie zit er weer op. Het is nog zo'n 600 meter tot de vermoedelijke resurgentie, tzal echter meer horizontaal worden nu we op niveau van de collecteur zitten. Nog werk genoeg dus voor volgend jaar...