Flower cave ontoegankelijk

Na enig zoekwerk op de wand,lijkt het toch zo te zijn; de ingang van de grot is weggegraven en/of zit dicht met puin van de groevewerken.gebrek aan toelating liet ons ook niet toe lang voort te zoeken naar sporen. De mooist geconcretioneerde grot van vietnam zit dicht.misschien niet eens zo'n slechte zaak.op voorwaarde dat ze stoppen met afgraven.

Grote pertes-resurgentie

Na 11 jaar eindelijk sesurgentie ten Nw van TUA CHUA bezocht. Ondergrondse rivier van 750m stopt op sifon.deze ligt op zo een 100m afstand van stroomafwaastse sifon van 1500m lang systeem met onbekende rivier met toegang via nu droge perte.totaal topo nu 5.5 km.team nu naar HA giang,2 dagen rijden.ddr en ik blijven 1 dag voor opname in flower cave die last heeft van steengroeven.

Tua Chua goes mobile broadband

Geen internet in de post, wel mobiel internet over hele gebied. Teller staat nu rond 4.5 km en niet alle data ingegeven. Spectaculaire ondergrondse rivieren gevonden net ten westen van TC. Nieuwe wegen geven goede toegang naar Da rivier toe. Weg naar SIN Chai erg slecht en geen plannen er te logeren.wel 8 jaar oude fotos afgegeven in XIN THANG. Minderheden uit stuwmeergebied nu op plateau, de hele etnische collectie te bewonderen langs wegen en nieuwe colonies. Morgen of overmorgen naar HA GIANG. Groeten, VINCE

Ik leef nog...

OK, ik zit ergens in Vietnam (iets met een Chau in dacht ik). Net terug van 4 dagen back to basics in een elektriciteitsloos dorp. Fantastische omgeving. Primair woud op de coonkarst, daartussen rijstveldenvlaktes (die nu nogal droog stonden). Echt een paradijselijk zicht.
En het belangrijkste van dit schrijven (voor mij toch): het is vandaag mijn verjaardag. Of mijn lucky day. Of ik ben een van mijn 9 levens kwijt. Of... Ja, zo kan ik nog even doorgaan. Hangen aan een touw waarbij het eerste en enige (en stevig geachte) ankerpunt breekt met potentieel ruim 100m onder je is echt geen fijne ervaring. Als dat ankerpunt van xx kg nog eens je hoofd net mist en via je schouder de dieperik in vliegt zonder dat het touw er nog aan vast hangt, staat een mens te beven op zijn benen. Opposerend. Toevallig per ongeluk was ik dat daar van plan (om een knoop te passeren). Geen seconde te vroeg, zo bleek dus. Katleen was er ook niet goed van. En maar roepen... En ik maar een eindeloze seconde wachten op die steen, terwijl ik al totaal van de wereld was in die geluksopposee...
Met als resultaat: we hebben een -100m en die grot is nog zeker 100m dieper, wie weet komt die zelfs terecht in die grote collecteur die daar moet liggen en die Koen, Rudi, Katleen en ik daar een paar dagen vruchteloos hebben proberen te vinden.
Maar dat zal dan voor een andere groep zijn, vermoedelijk op een andere expeditie...

Vietnam, de eerste dagen

Hallo iedereen,

Momenteel zitten we ergens in Son La. Op een hotelkamer. Met WiFi-verbinding. En met een warme douche. Ha ja, ruime bedden, een blinkende vloer, TV, airco. Voor ongeveer 2 Euro per persoon per nacht. Helaas geen safe op de kamer en ik krijg maar 3 streepjes (van de 5) voor mijn netwerkverbinding. En Facebook is geblokkeerd! Verschrikkelijk en ontoelaatbaar.

Dixit Lieven waren ze 15 jaar geleden op deze plek nog op zoek naar grotten.

Vietnam is veranderd en verandert. Da's toch wel de vaststelling van de eerste dagen. Op diverse plekken draadloos internet, propere wegen in Hanoi, iedereen op de moto draagt een helm, kerstversiering (zelfs op ronde punten), shoppingwandelstraten voor de Vietnamese jeugd, 6h rijden ipv 12h naar ons huidig hotel en ga zo maar verder...
Daarnet, uit consternatie van deze luxe, proefde Vince konijn met iemand in Noorwegen om ook skype te checken...

Tot nu toe loopt alles stressloos op wieltjes. De Vietnamezen hebben de touwtester gemaakt, al onze touwen hebben die beproeving overleefd. Sets zijn in orde. Uiteindelijk zijn er ook 6 werkende helmen voor de lokalen beschikbaar en zijn er massa's musketons en spits. Het opgestuurde materiaal (touw, assen e.d.) is ook last minute ter bestemming geraakt (dedouanering of toch iets dat er op lijkt) met als vaststelling dat we nu veel te veel gerief uit Belgie meegenomen hebben. En ik maar zo mijn best doen om niet voorbij de 18 kg gewicht te geraken voor de laadruim-bagage (over mijn carry-on materiaal ga ik maar zwijgen... met dank aan Rotana en haar half ontwrichte schouder om toch een schoudertas met een netbook en "aanhorigheden" over te nemen van den Belgiek naar Hanoi via Singapore).
Ha ja, Rudi heeft getrakteerd voor zijn verjaardag en heeft een kado gekregen dat een rage binnen de Belgische speleowereld kan ontketenen, mijn 3D camera is nog steeds werkende, Peter is een wandelende Dong-multimiljonair (is het hiet nu eigenlijk goedkoper of duurder geworden met de inflatie???) en ga zo maar verder.

De 5 luxejeeps zijn ook present en toch 2 Vietnamezen van het instituut praten Engels. Toch 2 exploratiegroepen waar een relatief vlotte interculturele uitwisseling mogelijk zal zijn, denk ik dan.
En ja, morgen start de exploratie. Vooral ingangen markeren (gesteld dat de autoriteiten ons in de voormiddag een permission geven), in gebieden die Lieven nogal in detail heeft voorbereid. En doorrijden naar ons echte hotel. Dat zal wel geen achtsterren meer zijn zoals dit hier, helaas :-)

David