Nieuws vanop -1500m

Maandagnamidag terug bovengekomen met Jan vanop -1500m.

6 dagen eerder met 6 man -Dries, Kevin, Pepe, Jesus, Jan en Vince- naar beneden, elk met 2-3 kitzakken. Bivak opgezet en overnacht op -700m. Volgende dag ging heel de ploeg verder tot na de serie etroitures (Ke Passa), waarna iedereen behalve Jan en ikzelf (Vince) terugkeerden naar -700 en de volgende dag naar buiten. Jan en ik zullen doorgaan tot de Fond op -1500m en daar het bivak opzetten. Jan equipeert verder met 3 zakken aan zijn lijf, ik volg met 4. Zo zakken we op het gemak - no stress - verder. De laatste 100m op een zeer modderig touw is wat spannend, het kost behoorlijk wat moeite om af te dalen. Ge moet het touw zo hard vasthouden dat ge onderweg moet pauzeren om te rusten. Tegen middernacht zijn we beneden. We vinden er het gerief van vorig jaar, bedekt met een laagje fijn wit zand (zie foto). Mijn theorie is dat heel de zaal hier onderloopt en het water, terwijl het traagjes wegtrekt, een laagje zand achterlaat. We weken snel in het zand om er een slaapplaats van te maken en eten een snelle hap. Het zand is schitterend om mooi plat te slapen maar het is erg abrasief en kruipt overal snel in, hoe hard we ook opletten. Vooral tijdens het koken en eten is dit zeer onaangenaam.
De volgende dag, uitgeslapen, gaan we stroomafwaarts en begint Jan de artificiele klim nadat we verderop een "keuken" installeerden met omgekeerde rotsblokken (aan de onderkant plakt veel minder fijn zand). De klim gaat zeer vlot en na enkele uren is Jan boven. Hij exploreert verder en komt in een groter en ruimer deel. Ik kruipt tegen 18 uur in bed met plots opgekomen en zeer felle hoofdpijn. Jan gaat terug naar boven en wil enkele spits planten om af te dalen in het nieuwe deel. Tot zijn verbazing ziet hij daar de lichtjes van Wim en Koen die afdalen! De klim leidt blijkbaar terug naar de grote zaal, al het werk voor niets. We gaan vroeg slapen, Wim was ook niet in topvorm en had de vorige nacht de gasten in het bivak op -700 al kotsend wakker gehouden.
De volgende morgen gaan we met 4 man alle uithoeken van de zaal op -1507 onderzoeken. We vinden geen doorgangen in de wanden maar we krijgen stilaan een beeld van de zaal waar we inzitten, wellicht een grote instorting recht op de collecteur. In de namiddag bezoeken we het stroomopwaartse deel van de rivier, inderdaad een mooie collecteur. Op de terugweg van het eindpunt (waterval met sifon) zoeken we in de wanden van de collector naar alternatieven, maar niets laat ons toe voorbij de zaal/instorting te geraken.
We gaan ervan uit dat er hier geen vervolg meer te vinden is en jumaren al het gerief - op het bivakmateriaal na - 100m hoger naar de grijze modderige zaal. Jan en David exploreren hier in een omhoog lopende galerij. Ik kom als laatste boven en kom midden de zaal Wim tegen die hier op zijn dooie gemakske en ongezekerd rondhuppelt, terwijl ik mij angstvallig zeker op het vettige touw. Hij beweerde in een kleinere put een rivier gehoord te hebben en vergeleek het met"Het Scheld". Ik nam aan dat hij nog last had van bacterien op zijn gehoorzenuwen en het geluid in feite het watervalletje was dat de gekende put inviel. Maar vanop een punt tussen beide putten in kon ik inderdaad beide stromen horen en die in de nieuwe put was duidelijk sterker en constanter. Het pessimisme van de dag was plots verdwenen. Ik had de Ryobi aan mijn lijf hangen en kon niet wachten hem nuttig te gebruiken. Ik equipeer een steile helling die naar een putje van 15m gaat. Wim pakt hier over en daalt een gefractioneerde put van naar schatting 30m af. Ik volg ondanks het feit dat ik bijna geen licht meer heb. We willen dat water zien. Het komt uit een gat en loopt een nauwe faille door met een behoorlijk debiet. Passeren gaat net, maar het is comfortabeler om verder de put zelf te volgen. We houden er evenwel mee op voor vandaag, het wordt laat. Jan en David dachten er hetzelfde over en we komen mekaar boven weer tegen. Zij hadden ook iets gevonden, hoewel de meeste hoop nu op de nieuwe rivier gericht is. In plan ligt ze relatief ver van de inlet van de collecteur en we vermoeden dan ook dat het een andere inlet van de colleteur is die hopelijk naar het deel achter de instorting leidt. Wim en David weten wellicht het antwoord hierop, we zullen het vanavond van ze horen in het kamp. Jan en ik keren de volgende dag naar -700 terug en de dag daarop (maandag) staan we om 1630 weer buiten. Met schoon weer. Alle slechte weer hebben we gemist!
met excuus voor de spelling en de layout, maar ik wordt zot van dit Spaans keyboard. Groetjes,
Vincent


Fotolegende:

• Afdalen in de blokkenzaal gereed voor de verdere exploratie
• Artificiele klim
• Bassin - (hopelijk hangende) sifonop -1507m
• Collector van de Cornisa (stroomopwaarts)
• Achtergelaten materiaal van vorig jaar, bedekt met een zandlaagje