Een beetje meer nieuws

David en Wim zijn gisteren rond 18 uur bovengekomen. Ze zijn de put met riviertje verder afgedaald tot het te modderig en te smal werd. Zoals bijna altijd in de Picos, moesten we ook hier het water niet volgen. Ze hebben de put, alsook de stijgende galerij getopografeerd. Uit de topo blijkt dat de galerij in de goede richting zit. Koen en DDR zijn de volgenden die hier zullen exploreren. Koen heeft de topodata in zijn underground-PDA en dus zal hij ook wel doorhebben dat de richting goed zit. Het betreft hier een gallerij die dichtgeslibt is op het einde, maar er zou een vervolg kunnen zijn achter een klim ergens opzij. Jan denkt dat er hier tocht zit omdat hij er eerder de Ryobi dampen opsnoof die ik produceerde bij het verkennen van de put. Op dit moment ligt alle hoop op dit punt. Wordt dit niets, dan wordt het afbreken en hogerop opnieuw proberen. hogerop zou echter ineens weer 500m hoger zijn...
De 2 Spanjaarden en ook Pedro die er intussen was bijgekomen zijn huiswaarts gekeerd. Aangezien zij niet naar beneden zullen gaan voor Explo hebben Koen en DDR een extra explo dag.
Koen en DDR worden vanavond in het kamp verwacht. Dries en Kevin zullen de dag erna bovenkomen. Ik ben nu in Potes. Antonio en Carlingus zijn toegekomen en ik zal hun naar het kamp gidsen en een deel van het materiaal dragen. Plan is dat ze morgen samen met Jan naar beneden gaan om er een laatste lap op te geven. Waar "beneden" dezer dagen juist is kan ik nu niet zeggen wegens de trage communicatie, hopelijk nog steeds zo laag mogelijk.
Wim en David zijn net huiswaarts vertrokken via een omweg langs enkele historische/archelogische/geologische sites. ikzelf vlieg zondag naar huis via Bilbao.
Adios,
Vicente

Nieuws vanop -1500m

Maandagnamidag terug bovengekomen met Jan vanop -1500m.

6 dagen eerder met 6 man -Dries, Kevin, Pepe, Jesus, Jan en Vince- naar beneden, elk met 2-3 kitzakken. Bivak opgezet en overnacht op -700m. Volgende dag ging heel de ploeg verder tot na de serie etroitures (Ke Passa), waarna iedereen behalve Jan en ikzelf (Vince) terugkeerden naar -700 en de volgende dag naar buiten. Jan en ik zullen doorgaan tot de Fond op -1500m en daar het bivak opzetten. Jan equipeert verder met 3 zakken aan zijn lijf, ik volg met 4. Zo zakken we op het gemak - no stress - verder. De laatste 100m op een zeer modderig touw is wat spannend, het kost behoorlijk wat moeite om af te dalen. Ge moet het touw zo hard vasthouden dat ge onderweg moet pauzeren om te rusten. Tegen middernacht zijn we beneden. We vinden er het gerief van vorig jaar, bedekt met een laagje fijn wit zand (zie foto). Mijn theorie is dat heel de zaal hier onderloopt en het water, terwijl het traagjes wegtrekt, een laagje zand achterlaat. We weken snel in het zand om er een slaapplaats van te maken en eten een snelle hap. Het zand is schitterend om mooi plat te slapen maar het is erg abrasief en kruipt overal snel in, hoe hard we ook opletten. Vooral tijdens het koken en eten is dit zeer onaangenaam.
De volgende dag, uitgeslapen, gaan we stroomafwaarts en begint Jan de artificiele klim nadat we verderop een "keuken" installeerden met omgekeerde rotsblokken (aan de onderkant plakt veel minder fijn zand). De klim gaat zeer vlot en na enkele uren is Jan boven. Hij exploreert verder en komt in een groter en ruimer deel. Ik kruipt tegen 18 uur in bed met plots opgekomen en zeer felle hoofdpijn. Jan gaat terug naar boven en wil enkele spits planten om af te dalen in het nieuwe deel. Tot zijn verbazing ziet hij daar de lichtjes van Wim en Koen die afdalen! De klim leidt blijkbaar terug naar de grote zaal, al het werk voor niets. We gaan vroeg slapen, Wim was ook niet in topvorm en had de vorige nacht de gasten in het bivak op -700 al kotsend wakker gehouden.
De volgende morgen gaan we met 4 man alle uithoeken van de zaal op -1507 onderzoeken. We vinden geen doorgangen in de wanden maar we krijgen stilaan een beeld van de zaal waar we inzitten, wellicht een grote instorting recht op de collecteur. In de namiddag bezoeken we het stroomopwaartse deel van de rivier, inderdaad een mooie collecteur. Op de terugweg van het eindpunt (waterval met sifon) zoeken we in de wanden van de collector naar alternatieven, maar niets laat ons toe voorbij de zaal/instorting te geraken.
We gaan ervan uit dat er hier geen vervolg meer te vinden is en jumaren al het gerief - op het bivakmateriaal na - 100m hoger naar de grijze modderige zaal. Jan en David exploreren hier in een omhoog lopende galerij. Ik kom als laatste boven en kom midden de zaal Wim tegen die hier op zijn dooie gemakske en ongezekerd rondhuppelt, terwijl ik mij angstvallig zeker op het vettige touw. Hij beweerde in een kleinere put een rivier gehoord te hebben en vergeleek het met"Het Scheld". Ik nam aan dat hij nog last had van bacterien op zijn gehoorzenuwen en het geluid in feite het watervalletje was dat de gekende put inviel. Maar vanop een punt tussen beide putten in kon ik inderdaad beide stromen horen en die in de nieuwe put was duidelijk sterker en constanter. Het pessimisme van de dag was plots verdwenen. Ik had de Ryobi aan mijn lijf hangen en kon niet wachten hem nuttig te gebruiken. Ik equipeer een steile helling die naar een putje van 15m gaat. Wim pakt hier over en daalt een gefractioneerde put van naar schatting 30m af. Ik volg ondanks het feit dat ik bijna geen licht meer heb. We willen dat water zien. Het komt uit een gat en loopt een nauwe faille door met een behoorlijk debiet. Passeren gaat net, maar het is comfortabeler om verder de put zelf te volgen. We houden er evenwel mee op voor vandaag, het wordt laat. Jan en David dachten er hetzelfde over en we komen mekaar boven weer tegen. Zij hadden ook iets gevonden, hoewel de meeste hoop nu op de nieuwe rivier gericht is. In plan ligt ze relatief ver van de inlet van de collecteur en we vermoeden dan ook dat het een andere inlet van de colleteur is die hopelijk naar het deel achter de instorting leidt. Wim en David weten wellicht het antwoord hierop, we zullen het vanavond van ze horen in het kamp. Jan en ik keren de volgende dag naar -700 terug en de dag daarop (maandag) staan we om 1630 weer buiten. Met schoon weer. Alle slechte weer hebben we gemist!
met excuus voor de spelling en de layout, maar ik wordt zot van dit Spaans keyboard. Groetjes,
Vincent


Fotolegende:

• Afdalen in de blokkenzaal gereed voor de verdere exploratie
• Artificiele klim
• Bassin - (hopelijk hangende) sifonop -1507m
• Collector van de Cornisa (stroomopwaarts)
• Achtergelaten materiaal van vorig jaar, bedekt met een zandlaagje
  

It commences

Hallo iedereen,

Eindelijk ben ik weer even in Potes. De poot houdt redelijk stand en van vieze vallen ben ik ook gespaard gebleven. Net als de rest van de groep trouwens.

Zaterdag trekken Koen en ik (de gehandicaptengroep) dus de grot in voor 6 dagen. Een nachtje slapen in het 4sterrenhotel op -700m, dan 3 nachten in Hotel de la Playa op -1500m en terug naar -700m. En dat zal ongeveer ons enige grotbezoek zijn. Dus in de eerste plek foto´s nemen en wie weet wat exploratie.

Hoe zit het met de planning? Na de obligate portages en aanloopmarsen begin deze week begint de grot eindelijk geëquipeerd te geraken.Vandaag trekken Jan en Vince richting -1500m, het eerste deel van het traject geassisteerd door Pepe, Jesus, Kevin en Dries (die laaste 4 komen er morgen uit). Morgen start dan de eigenlijke explo. Vandaag trokken Wim en David L trouwens ook de grot in om overmorgen Jan en Vince te vervoegen op de bodem anno 2007.

Tot zover trouwens de relatieve zekerheden. De volgende dagen komen nog wat Spanjaarden af, vertrekt er wat volk en is er wat volk niet zeker of het vertrekt. Samengevat betekent dit dat we aan geen kanten weten wie wat wanneer waar zal doen de volgend week. En dit afhankelijk van hoe de explo loopt.

Hopelijk vinden we een mooi vervolg en verloopt alles zonder ongelukken.

Allez, hasta lavista!

DDR

The pack-donkeys are heading home

After helping bring food up to base-camp and equipment to the cave entrance, the pack-donkeys Dirk, Joke and Myriam are heading home.

Wim and David L went down in the cave yesterday, rigged up to about 450 m

Today six people went in, Jan and Vince, Kevin and Dries and two Spanish guys ... they plan to spend two days underground.

The deployment continues...

More of the Spekul team arrived in the Picos today. Vincent, Koen M, Joke V and Dirk (the cat-herder) spent a week 'warming-up' in Cantabria and are now on their way to base-camp.

Planning

OK, voor een Picos-expeditie het woord "planning" vermelden zonder het woord "chaos" eer aan te doen is een onmogelijkheid. Zeker dit jaar.

Mijn rechterpoot zorgde voor een onzekerheid (zeker wat vervoer betreft), een expeditielid dat vorige week annuleerde en een ander die iets vroeger moet vertrekken. Beiden met werk-gerelateerde redenen.
Ha ja, dan zijn er nog een aantal die nu in Cantabrië zitten te exploreren en die volgende week overkomen. Al dan niet voor een lang verblijf.
Hmmm... en tijdens de laatste exploratieweek, waar het voor ons al onduidelijk is hoe lang die zal duren, komen er nog wat Spanjaarden af. Ik denk dat er nu ongeveer overeenstemming is over het aantal. Hoe diep ze willen of kunnen geraken is een vraag die ik me uiteraard 3 weken te vroeg stel. Ook het antwoord op de materiaalrecuperatievraag (25 letters!) zal in die periode komen. En tegen dan gaan we ook wel weten op welke dag de expeditie stopt.

Dus wat is nu het plan:

* Kevin, Dries, Wim, David L en ik vertrekken vrijdagavond.
* Jan en Miriam vertrekken vermoedelijk zaterdag vanuit Frankrijk
* Koen en Vince komen dan ook over van Cantabrië

8 personen die exploreren. Hoe doen we het toch telkens opnieuw om op een even aantal uit te komen, al 7 jaar aan een stuk?

Er gingen ook nog wat Dirks, Pieten, Jokes en anderen even binnenspringen, maar dat zien we dan wel ter plekke.

Alea iacta est

Binnen een kleine week start de Picos-expeditie, editie 2008. Tijd om deze blog eens vanonder het internetstof te halen.

Na het succes van vorig jaar kan het niet meer beter, zegt de realist in mij (wat is eigenlijk het verschil tussen een realist en een pessimist?). Zeg nu zelf: -1500m halen, top 10 in de wereld. Wat wil je nog meer? Wat kan nog meer?
Dit jaar zijn mijn exploratieverwachtingen gering. Toch wat dieptepotentieel betreft. Er zal geklommen moeten worden (tenzij we wreed veel sjans hebben). En dat kost tijd... Plus de eerste collecteur die steil naar beneden loopt, moet ik nog tegenkomen. Maar aan de andere kant: er zijn nog diverse exploratiemogelijkheden, we gaan ons zeker niet vervelen. En stel dat het loopt, dan staan we toch vlug nog een paar trapjes hoger in die top 10... maar spectaculair zal het toch niet zijn.
Nu ja, zo mediageil zijn we nu ook weer niet :-)

Een andere reden waarom de expeditie voor mij niet beter kan dan vorig jaar is louter persoonlijk. Een glijval in een bos, anderhalve maand geleden, deed mijn voorste ligamenten van mijn rechterpoot allesbehalve deugd. Wat veel vraagtekens plaatste naast mijn expeditiedeelname. Plan was dan ook om dit weekend mijn voet te testen. Onder en boven de grond.
Het was geen succes, evenmin was het een teleurstelling. Sommige zaken blijven pijnlijk (zoals een laars aandoen!). Maar een mens moet beslissen. Ruim 2000 jaar geleden zei een zekere Juul iets over een geworpen teerling. Met veel zin voor pathos en dramatiek meet ik me in deze situatie ook die uitspraak aan. Meegaan vind ik nu al een succes, maar fysiek ben ik zeker geen 100%. Het moment dat ik het daar niet meer veilig of gezond ga vinden, zal ik ook niet beginnen forceren.
En hetgeen ik al jaren zeg, dat degene die voldoende levend aan de ingang van de grot geraakt, deze ook kan doen, zal ik nu eens op mezelf toepassen.